جواب معرکه
1
نوجوانی زیباترین دوره زندگی انسان است. زمانی که استعدادهای انسان شکوفا می شود و خود را برای زندگی و هدف مهم تری آماده می کند. دوران نوجوانی همچون ایستادن بر نوک قله ای است که تنها با اندکی سهل انگاری می توان سقوط کرد!
دوران نوجوانی را نباید با بی هدفی سپری کرد چراکه موفقیت های بزرگ در آینده هر شخص ریشه در اهداف بزرگ او در دوره نوجوانی اش دارد. نوجوان همچون گلی تازه شکفته است که اگر از خود و افکارش مراقبت نکند به زودی ناامید و پژمرده می شود.
یک نوجوان باید از کمترین امکاناتش بیشترین استفاده و لذت را ببرد تا مبادا در افکار خویش دچار کمبود شود و شخصیتی متزلزل داشته باشد. دوران نوجوانی حساس ترین دوران نیازمندی به یک دوست خوب است. دوستی که پا به پا با انسان همراه باشد و برای رسیدن به اهداف والایش او را یاری کند و چه بسا نوجوانانی که با انتخاب دوست ناباب چنان ضربه ای به روحیه و شخصیتشان وارد می شود که گاهی جبران ناپذیر است.
تاج نوجوانی که بر سر انسان گذاشته می شود فَر و شکوهش بسیار بیشتر از همیشه می شود و گاهی ممکن است این فر و شکوه با غروری بیجا همراه شود به هر حال داس دروگر زمان این تاج را کم کم بر میدارد و پیری را جایگزین می کند.
در دوران نوجوانی علاوه بر استفاده بهینه و مفید از عمر و وقتمان باید زندگی مان را سرشار از مهر و محبت و شادی کنیم تا مبادا رنگ افسردگی بر چهره مان نقاشی کشد. دوران نوجوانی زیباترین و هیجان انگیز ترین دوران زندگی است. یادمان باشد بهترین استفاده ها را از آن کنیم.
2:نوجوانی زیباست،به زیبایی ماه،به لطافت گل و به طراوت باران.کسی که پا به دوره نوجوانی میگذارد احساس میکند که بزرگ شده است و باید کارهای بزرگی هم انجام دهد.اوبا نگاهی دیگر به جهان اطراف خود نگاه میکند و همیشه احساس میکند که با دیگران متفاوت است.انسانها در دوران نوجوانی سرشار از شور و اشتیاق،امیدو آرزو و دارای انرژی مضاعف هستند.
نوجوانی بهار زندگیست که همچون اسبی تازه نفس شتابان میرود.نوجوان باید اسب را در صراط مستقیم هدایت کند تا از راه راست خارج نشودو همنشینی با بدان گرفتار نشود.چرا که امام صادق (ع) میفرمایند:نوجوان را قبل از آنکه دشمنان اعتقادی به سراغ آنها بروند حدیث بیاموزید.نوجوانی پایهٔ آینده است،آینده ای که از تلاش و کوشش به دست می آید.
نوجوانی برای همه زیباست ،بهتر است بگوییم زیبا خواهد شد اگر زیبایی های آن را بپذیریم و پرورشش دهیم،مانند بذر گیاه ،با آب صداقت ،با نور مهربانی و با خاک ایمان.بیایید زیبایی نوجوانی را چنان پرورش دهیم که حتی در بزرگسالی هم از آن بهره ببریم و به آن افتخار بورزیم و هیچگاه افسوس نخوریم و نگوییم کاش زمان بر میگشت.
زمان، این کلمه ی پر رمزو راز رازیست برای نوجوانی،رازی که مانند گذشت ابرها،مانند پر زدن پروانه ها و مانند روییدن سبزه ها تنها یک لحظه است ،میاید و سریع میرود . اما کسانی هستند که این لحظه ها را برای خود عمری با لذت و سرزندگی کنند، عمری مانند طلوع دوباره خورشید ،طلوعی زیبا، طلوعی که هیچگاه نمی گویند غروب کرد.
به امید طلوعی بدون غروب بیایید سرزمین نوجوانی خودرا با بهترین بذرها پرورش دهیم و از آنها درختانی پربار بسازیم تا علاوه بر خودمان دیگران هم ار آن بهره ببرند . چرا که امام علی (ع) نیز میفرمایند: دل نوجوان مانند زمین آماده است که هر بذری در آن افشانده شود میپذیرد.
دوتاهس هرکدوم رو دوس داشتی بنویس تاج یادت نره
