سلام
روش تستی اینطوریه که وقتی اتمی رو میخوایم عدد اکسایشش رو پیدا کنیم، نگاه میکنیم که نسبت به بقیه اتم های اطرافش از لحاظ با جزئی مثبته یا منفی؟ البته اگه اتم های مشابهی اطراف اون باشه دیگه اونا رو اصلا در نظر نمیگیریم.
اگه بار جزئی اون اتم نسبت با اتمهای اطراف(غیر مشابه) مثبت بود، به اون عدد اکسایش مثبت1 و اگه منفی بود، منفی 1 رو نسبت میدیم(هر چقدرم از این اتمهای غیر مشابه اطراف اون باشه، بازم همین کار رو انجام میدیم) و نهایتن با جمع جبری عددهای به دست آمده، عدد اکسایش اون اتم رو پیدا میکنیم.
اینجا چون خصلت نافلزی C نسبت به H منفی هست (و گفتم به اتمهای مشابه توجه نمیکنیم) پس عدد اکسایش C میشه منفی 1.
[حتما میدونی که توی حلقه بنزنی هیدروژنها رو نکشیده و باید خودت هیدروژن هاش رو باتوجه به ظرفیت اتم C بکشی.]
روش تشریحی اینجوریه که طبق فرمول کتاب باید ظرفیت اتم مورد نظر رو منهای تعداد الکترونهای نسبت داده شده بکنی؛ به این شکل که بین C با C یه پیوند دوگانه هست و چون اتمها یکسان هستند زورشون برای گرفتن الکترون برابره ، پس این چهار تا الکترون بین کربن ها نصف میشه(2 الکترون برای کربن ستاره دار) خب حالا بین C و C نی که با هم پیوند یگانه دارن هم این کار رو تکرار میکنیم به هر کدوم 1 الکترون میرسه، خب حالا سراغ C و H نی که بهش وصله میریم اینجا چون خاصیت نافلزی C از H بیشتره، پس C همه الکترونهای پیوند رو سهیم میشه که 2 تا الکترون هست.
در نهایت تعداد الکترونهای نسبت داده شده میشه 5 تا که از ظرفیت اتم کربن کمش میکنیم و دوباره جواب میشه منفی 1 (4-5=-1).