هرکس بگه تایید میکنم

این حکایت به مغرور نشدن در زندگی اشاره دارد. یعنی چنانچه زندگی روی خوشی به ما نشان داد و نعمت های الهی به سوی ما سرازیر شدند، به کسب آن ها مغرور نشویم، از صاحب اصلی آن نعمت ها شاکر باشیم و همواره به خاطر داشته باشیم که از کجا به کجا رسیده ایم. نثر این درس، ساده است و واژگان کهنه و قدیمی مثل: جولاهه، جولاهگان را به کار برده است. هم چنین از ترکیبهایی استفاده کرده که امروزه تحول معنایی یافته اند. مثلاً در این متن، به غلط نیفتم، به معنی به اشتباه نیفتادن یا اشتباه نکردن است در حالی که امروزه به غلط افتادن (به غلط کاری افتادن) به معنی عذرخواهی کردن، رایج است. نکته دیگر، استفاده از واژه های مخففی مانند: برون (بیرون)، بدان (به آن) می باشد. به علاوه فعل (شد) به معنای (رفت) و کاربرد ماضی استمراری کهن (آمدی) به جای (می آمد) و حرف (را) در معنای حرف اضافه (به) و فعلهای پیشوندی (در شدن) است.