یک انشاع از زیبایی یک روز برفی برام بفرستین معرکه می دم

زمین پیراهن سفید اکلیلی خویش را بر تن نموده و با مروارید زینت بخش جامه خویش شده باد هو هو کنند آمدنش را فریاد می‌زند و ننه سرما را از خواب بیدار می‌کند روزی که منتظرش بودم فرا رسید. لحظه شماری می‌کردم برای آغاز این فصل قشنگ فصلی سفید و دور از پلیدی قدم زدن در هوای سرد و لذت بخش برفی را به معشوق نزدیک‌تر کرده و همواره نامش را در ذهن طنین انداز می‌کند عشقی که من نسبت به او دارم هرگز تمام شدنی نیست و در هر لحظه تو چندان می‌شود عشقم نسبت به خدا خدایی که افریننده این فصل‌های زیباست حس زیبای در آغوش کشیدن عشق همیشه همراه من است احساس آرامش در لابلای لامکان شوق برف بازی با پدر و نوشیدن چای گرم در این هوای سنگین آری ساده‌ترین چیزها برای من بهترین است لطفاً معرکه رو بده 🌺

سلام 👋 من همان دختری زیبا هستم که موهای سفید چشم های آبی و پیراهنی سفید برتن دارم من را شناختی ؟ بله من زمستان هستم همان دختری که همیشه روی پشت بام نشسته و آواز می‌خواند همانی که وقتی به زمین می‌آید مردم از آن استقبال ویژه ای دارند و با من بازی می‌کنند اما سال هاست که مادرم [تابستان ] و پدرم[پاییز ] نمی‌گذارد من بیایم آن یقین دارند. که من افسرده میشوم ولی آن طور نیست آن ها اشتباه می‌کنند میدانم که دلتان برای من تنگ شده است همچنان منتظر من باشید خدانگهدار