برای گریه ی باران غمی بهانه کنیم درون قصه ی لیلا دلی نشانه کنیم   سیاهی از شب و روزم رها نشد که نشد میان صبح و سیاهی زهی کمانه کنیم   سکوت و حسرت و آهم مرا به درد آورد بیا که با تو شبی خلوت شبانه کنیم   به بغض هم بنوازیم و در سکوت شبت تمام زلف کجت را دوباره شانه کنیم   در امتداد نگاهت به وزن سوسن و یاس به پای ناله ی بلبل غزل ترانه کنیم   بسوی ساحل فردا پلی زنیم از دل برای شادی دلها دعا روانه کنیم   برای فصل «وصالت» هوا چه بارانیست پس از طراوت باران هوای خانه کنیم همه راجب این