تحریک گیرنده یعنی وقتی یه چیزی از دنیای بیرون، مثل نور، صدا، بو، مزه یا لمس، روی گیرندههای حسی ما اثر میذاره و باعث میشه یه پیام عصبی ایجاد بشه. این پیام عصبی بعداً به مغز میره و اونجا تفسیر میشه.
احساس همون چیزیه که ما بعد از تحریک گیرندهها تجربه میکنیم. مثلاً وقتی یه صدای بلند میشنویم، گیرندههای شنوایی تو گوشمون تحریک میشن و پیام عصبی به مغزمون میفرستن. مغز این پیام رو تفسیر میکنه و ما احساس شنیدن یه صدای بلند رو داریم.
پس میشه گفت تحریک گیرنده اولین قدم برای ایجاد احساسه. ولی احساس یه چیز پیچیدهتره که شامل تفسیر مغز از اون پیام عصبی هم میشه.
حواس پنجگانه همون پنج تا حس اصلی ما هستن: بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه. هر کدوم از این حواس گیرندههای خاص خودشون رو دارن که به محرکهای خاصی حساسن. مثلاً گیرندههای نوری تو چشم به نور حساسن، گیرندههای صوتی تو گوش به صدا حساسن و... .
خلاصه:
* تحریک گیرنده: اثر محرک خارجی روی گیرندههای حسی و ایجاد پیام عصبی
* احساس: تجربهی ذهنی ما از تحریک گیرندهها، که شامل تفسیر مغز از پیام عصبی هم میشه.
* حواس پنجگانه: پنج حس اصلی ما (بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه) که هر کدوم گیرندههای خاص خودشون رو دارن.