استعاره: یک تشخیصی وجود داره که ناقض و نمیشه بهش گفت تشخیص، مثلا میگه «خورشید شگفت» خوب خورشید به گل تشبیه شده که بعدش شکفته دیگه؟
اینجا رو قبول داری؟
خوب پس خورشید مشبه و گل مشبه به محذوف ماست.
یا مثلاً میگه «به صحرا رفتم، دیدن که در آنجا عشق می بارد» خوب الان عشق میتونه بباره؟
پس عشق مشبه وباران(چون ویژگی بارون باریدنِ )مشبه به
کنایه: برای خودت اینجوری بگو که طرف خواسته تیکه بندازه اما چون ادبیات فارسی هست، نمیشه، پس اومده شده کنایه، مثلا میگن «پرنده پر نمیزد» دو تا معنی داره، که یعنی پرنده های اونجا بال نمیزدن، اما یک معنی دور از ذهن هم داره، که مثلا میگه اونجا ساکت بوده که حتی پرنده هم پر نمیزده
یا مثلاً «چشم به راه بودن» که یعنی چشمش به راه بوده که یک نفر بیاد، اما معنی دور از ذهنش چیه؟
منتظر یک نفر بوده، که چشمش به راهه تا ببینه طرف میاد یا نه
مجاز: همون کنایه است ولی کنایه چندین کلمه یک عبارت میسازه اما مجاز فقط یک کلمه در معنی دور از ذهنش به کار میره، مثلا میگه «ایران بازی را برد و عربستان باخت» که در اینجا ایران و عربستان یعنی کشور ها با هم مسابقه دادن؟؟؟
پس میگیم که ایران و عربستان، مجاز از تیم های فوتبال یا بسکتبال یا هر تیم دیگه ای هستند.
معرکه یادت نره ✨
