معلم میم و عین و لام و میم این بُوَد نامش توانا و علیم شد معلم از پی جمع حروف در پی تعلیم مجرور و ظروف سختی کارش به چشم پنهان بُوَد درد آوایش به گوشَت نان بُوَد مشکلات مالی و پولی و قرض یا که وام و قسط و جولان مرض زندگی را تلخ ایشانش کند یا مصیبت گرچه ویرانش کند وی شرافت را بجا آرد همی کی ذلالت را ببینی دِرهمی؟ ناخدا و ناوبان می پرورد عالِمان و شاعران می گسترد هرچه داریم و نداریم ما از اوست گر به دانش ها سواریم ما از اوست با معلم درس شیرین میشود با معلم چرخ زرّین میشود در سنی