رابطه خداوند با جهان در دینهای مختلف، به ویژه در دین اسلام، به عنوان رابطهای خالق و مخلوق، نگهدارنده و نگهداری شده، و راهنما و راهنماشونده مطرح میشود. خداوند به عنوان خالق جهان، تمامی موجودات و پدیدهها را با اراده و حکمت خود آفریده است. این رابطه خصوصیات ویژهای دارد که به توضیح آن میپردازیم:
1. **خالقیت**: خداوند جهان و همه موجودات را آفریده است. در قرآن کریم آمده است که خداوند میفرماید: "الله خالق کل شیء" (الله خالق همه چیز است). این نشان میدهد که همه چیز از خداوند نشأت گرفته و او مالک و کارگردان آن است.
2. **نگهداری و تدبیر**: خداوند تنها خالق جهان نیست، بلکه تدبیر و نگهداری آن نیز با اوست. یعنی او دائماً بر جهان و موجودات آن نظارت و مداخله دارد تا همه چیز به نحو احسن پیش برود. در قرآن آمده است: "ان الله هو الرزاق ذو القوة المتین" (همانا خداوند، روزیدهندهای است با قدرتی قوی).
3. **راهنمایی**: خداوند انسانها را به وسیله پیامبران و کتابهای آسمانی راهنمایی میکند. او قوانین و احکام زندگی را برای انسانها مشخص کرده است تا در راستای تعالی و رشد خود گام بردارند. به عنوان مثال، در قرآن مجید آیات متعددی وجود دارد که به آموزههای اخلاقی و اجتماعی اشاره میکند و انسانها را به رعایت آنها دعوت مینماید.
4. **محبت و رحمت**: خداوند نسبت به مخلوقات خود محبت و رحمت دارد. بسیاری از آیات قرآن بر این نکته تأکید دارند که خداوند رحمت واسعه دارد و به بندگان خود مهربان است. این موضوع به انسانها امید و آرامش میدهد.
**مثال**: میتوان به رابطه خداوند با انسانها به عنوان یک عکسالعمل متقابل اشاره کرد. مانند یک باغبان که نهالها را میکارد، آبیاری میکند و مراقبت مینماید. خداوند نیز به انسانها فرصت رشد و بالندگی میدهد و از آنها انتظار دارد که با پیروی از آموزههای دینی خود به کمال برسند.
در نتیجه، رابطه خداوند با جهان و مخلوقاتش از جنبههای مختلفی قابل بررسی است و نشاندهنده حکمت، رحمت، و اراده او در مدیریت و خلق عالم است.
