🧪 روز آزمایشگاه؛ جشنی برای لمس رازهای هستی
در سکوتِ سپیدِ آزمایشگاه، جایی میان بوی الکل و صدای تیکتاکِ زمان، علم نفس میکشد. اینجا، جاییست که خیال با فرمول آشتی میکند، و هر قطره از محلول، قصهایست از کشف و شهامت.
آزمایشگاه، معبدِ تجربه است؛ جایی که شک، مقدمهی یقین میشود و خطا، پلهایست به سوی فهم. در این حرمِ شیشه و نور، دانشآموزان و دانشمندان، چون راهبانِ حقیقت، با دستانی لرزان اما دلهایی مطمئن، رازهای طبیعت را میکاوند.
هر لولهی آزمایش، چون جامیست از جادو؛ هر میکروسکوپ، پنجرهایست به جهانی که چشمِ عادی از دیدنش محروم است. و هر واکنش، انفجاریست از فهم و شگفتی—آری، علم هم عاشقانه دارد، اگر خوب گوش بسپاری.
در روز آزمایشگاه، باید ایستاد و تعظیم کرد به آنهایی که با لباس سفید، دلشان را به خطر میزنند تا جهان، اندکی روشنتر شود. باید نوشت: «به افتخارِ آنهایی که با یک قطره، دریا را میفهمند.»