در حالت ایده آل، بدن ما چندین بار در روز گلوکز را پردازش می کند. زمانی که ما غذا می خوریم، بدن بلافاصله شروع به کار کرده و گلوکز را پردازش می کند. آنزیم ها فرآیند تجزیه را با کمک پانکراس شروع می کنند. لوزالمعده که مسئول ترشح هورمون هایی از جمله انسولین است؛ بخشی جدایی ناپذیر از این فرآیند می باشد. وقتی غذا می خوریم، بدن به پانکراس اطلاع می دهد که برای مقابله با افزایش سطح قند خون باید انسولین ترشح کند. با این حال، پانکراس در برخی مواقع نمی تواند وظیفه خود را به خوبی انجام دهد.
دیابت زمانی رخ می دهد که که لوزالمعده آنطور که باید انسولین را تولید نمی کند. در این حالت، افراد برای پردازش و تنظیم گلوکز در بدن به یک کمک خارجی (تزریق انسولین) نیاز دارند. یکی دیگر از دلایل دیابت، مقاومت به انسولین است، یعنی زمانی که کبد، انسولین موجود در بدن را تشخیص نمی دهد و به تولید مقادیر نامناسب گلوکز ادامه می دهد. کبد یکی از ارگان های مهم برای کنترل قند می باشد، زیرا به ذخیره گلوکز کمک کرده و گاهی در صورت لزوم گلوکز را تولید می نماید.
نحوه آزمایش سطح گلوکز
آزمایش سطح گلوکز به ویژه برای افراد مبتلا به دیابت بسیار مهم است. اکثر افراد مبتلا به این عارضه می بایست به بررسی قند خون به عنوان بخشی از برنامه روزانه خود بپردازند. یکی از رایج ترین روشهای آزمایش گلوکز در خانه، آزمایش خون بسیار ساده است. در این حالت، معمولاً با استفاده از یک سوزن کوچک به نام لانست، قطره ای خون روی نوار تست ریخته می شود. این نوار تست معمولاً در کمتر از ۲۰ ثانیه نتیجه را نشان می دهد. اگر بدن انسولین کافی تولید نکند، می تواند منجر به آزاد شدن اسیدهای چرب آزاد از ذخایر چربی شده و در نتیجه وضعیتی به نام کتواسیدوز ایجاد خواهد شد. کتون ها، گونه ای از مواد زائد و سمی هستند که هنگام تجزیه چربی کبد تشکیل می شوند. گلوکز نوعی کربوهیدرات سادس