انشا درمورد پرواز بدون بال لطفاً نتی نباشه و ادبی هم باشه بهتره

تاریخ را که مرور کنی انسان بوده است و آرزوهایش! آرزوهایی که روز به حقیقت پیوسته اند و آرزوهایی که حتما روزی در آینده دور یا نزدیک تحقق خواهندیافت. اما در میان این آرزو ها ، آرزویی شیرین تر از پرواز سراغ دارید؟ حس خوب پرواز کردن انقدر در درون انسان قوی است که گویی قرار بوده است که پرنده خلق شویم اما بعد این نعمت از ما گرفته شده است و حال بدون بال هایی شبیه کبوتر یا حتی بال های نازک تری شبیه پروانه ها پابند زمین شده ایم… اما نه ؛ باور نمیکنم خداوند احسن الخالقین که انسان را اشرف مخلوقات آفریده است ما را چنین نعمتی محروم کرده است و به جای آن نعمت های شگفت انگیز تری به ما نبخشیده باشد. باور نمیکنید؟ پس دقیق تر نگاه کنید. آنگاه خواهید دید که انسان اگر چه بالهایی از جنس گوشت و پر ندارد اما هوشی دارد که توانسته است با آن هزاران وسیله برای پرواز خلق کند ،از بالن و کایت های اولیه گرفته با هواپیما و هلیکوپتر و حالا سفینه فضایی و موشک … انگار که هوش و دانش بشری هیچ محدودیتی را نمیپذیرد و میخواهد هر چه بیشتر و بیشتر مرز های آسمان را بشکافد و پیش برود. به این ها که فکر کنی ناخودآگاه از این همه نعمت الهی لبریز از شکرگزاری خواهی شد دوست عزیزم … بی انصافی است اگر علم را تنها ابزار برای پرواز بدانی … پس خیال چه میشود که با تنها با بستن چشم هایت میتوانی به دورترین نقاط این عالم سفر کنی ؟ پس معنویت چه میشود که اگر چون شهدا و صالحین چشم دل بگشایی پروازی به وسعت هر دو عالم خواهد داشت؟ آری اگرچه خداوند بالهای جسمانی به ما نداده است اما ما را به بال هایی از جنس اندیشه و علم و معنویت و خیال مزین کرده است . این مفهوم حقیقی اشرف مخلوقات بودن است و تمثیل زیبای پرواز بدون بال … در خدمتیم داداش هروقت خواستی بپرس،🌹🌹معرکه هم یادت نره،🌹