مضاف و مضاف الیه چیست ؟ تاج به همه میدم

عع چه جالب یادم نمیاد

تاج....

واییی خوب شد گفتی سوال منم هست

به ترکیب اضافی میگن تاج بدهههههه

اضافی وصفی اینجوری میگه

ترکیب اضافی:هر گاه دواسم بایکترکیبترکیب اضافی:هر گاه دواسم بایک دیگر همراه شوند ترکیب اضافی به وجود می‌آید مانند:کتاب فارسی -گل یاس در ترکیب اضافی به اسم اول مضاف می‌گویند و به اسم دوم مضاف الیه می‌گویند. ترکیب وصفی:هر گاه یک اسم با یک صفت همراه شود ترکیب وصفی به وجود می آید. در ترکیب وصفی به اسم اول، موصوف و به صفت، موصوف الیه می گویند.مانند:گل زیبا راههای تشخیص: 1. اگر میان موصوف و صفت «ی» - که نشانه ی یکی بودن است- بیاوریم، ساختمان موصوف و صفت معنای خود را از دست نمی دهد: توپِ بزرگ توپی بزرگ امّا اگر میان مضاف و مضاف الیه «ی» بیاوریم چیزی بی معنی به دست می آید: توپِ مجید توپی مجید 2. اگر از میان موصوف و صفت، کسره را برداریم و «است» یا یک فعل ربطی دیگر به آخر آنها بیفزاییم جمله ای معنی دار به دست می آید که در آن موصوف به نهاد و صفت به مسند تبدیل می شود. توپِ بزرگ توپ، بزرگ است. امّا اگر درباره ی مضاف و مضاف الیه این کار را بکنیم جمله ای بی معنی به دست می آید: توپِ مجید توپ، مجید است؟! 3. بعد از ترکیب ها علامت صفت تفضیلی « تر » میگذاریم ، اگر معنی داشت صفت و موصوف است ، ولی اگر معنی نداشت مضاف و مضافٌ اله است . مثال: دیوار بلند -------- دیوار بلند تر : صفت و موصوف دانشمند بزرگ -----دانشمند بزرگ تر : صفت و موصوف کشور ایران ------- کشور ایران تر ( معنی ندارد ) مضاف و مضافٌ الیه 4. بعد از کلمه ی اول علامت ویرگول می گذاریم و بعد از کلمه ی دوم فعل « است » قرار می دهیم .اگر معنی نداشته باشد مضاف و مضافٌ الیه است. با کلمه ی « این » در ابتدای جمله . مثال : گل زیبا ------------- این گل، زیبا است . : صفت و موصوف کتاب سبز ----------- این کتاب ، سبز است : صفت و موصوف پایه ی میز --------- این پایه ، میز است ( معنی ندارد) مضاف و مضافٌ الیه اضافی:هر گاه دواسم بایک دیگر همراه شوند ترکیب اضافی به وجود می‌آید مانند:کتاب فارسی -گل یاس در ترکیب اضافی به اسم اول مضاف می‌گویند و به اسم دوم مضاف الیه می‌گویند. ترکیب وصفی:هر گاه یک اسم با یک صفت همراه شود ترکیب وصفی به وجود می آید. در ترکیب وصفی به اسم اول، موصوف و به صفت، موصوف الیه می گویند.مانند:گل زیبا راههای تشخیص: 1. اگر میان موصوف و صفت «ی» - که نشانه ی یکی بودن است- بیاوریم، ساختمان موصوف و صفت معنای خود را از دست نمی دهد: توپِ بزرگ توپی بزرگ امّا اگر میان مضاف و مضاف الیه «ی» بیاوریم چیزی بی معنی به دست می آید: توپِ مجید توپی مجید 2. اگر از میان موصوف و صفت، کسره را برداریم و «است» یا یک فعل ربطی دیگر به آخر آنها بیفزاییم جمله ای معنی دار به دست می آید که در آن موصوف به نهاد و صفت به مسند تبدیل می شود. توپِ بزرگ توپ، بزرگ است. امّا اگر درباره ی مضاف و مضاف الیه این کار را بکنیم جمله ای بی معنی به دست می آید: توپِ مجید توپ، مجید است؟! 3. بعد از ترکیب ها علامت صفت تفضیلی « تر » میگذاریم ، اگر معنی داشت صفت و موصوف است ، ولی اگر معنی نداشت مضاف و مضافٌ اله است . مثال: دیوار بلند -------- دیوار بلند تر : صفت و موصوف دانشمند بزرگ -----دانشمند بزرگ تر : صفت و موصوف کشور ایران ------- کشور ایران تر ( معنی ندارد ) مضاف و مضافٌ الیه 4. بعد از کلمه ی اول علامت ویرگول می گذاریم و بعد از کلمه ی دوم فعل « است » قرار می دهیم .اگر معنی نداشته باشد مضاف و مضافٌ الیه است. با کلمه ی « این » در ابتدای جمله . مثال : گل زیبا ------------- این گل، زیبا است . : صفت و موصوف کتاب سبز ----------- این کتاب ، سبز است : صفت و موصوف پای

مضاف الیه، همان‌گونه که از نامش برمی‌آید، عبارتی عربی به معنی «اضافه شده به آن» یا «نسبت یافته به آن» است. کلمه‌ای نیز که مضاف الیه به آن نسبت داده می‌شود، «مضاف» نام دارد. مضاف در لغت به معنی «نسبت داده شده» و «اضافه شده» است. این رو بخونی یاد میگیری تاجج