در متن ارائهشده، نهادهای بلاغی و ادبی مختلفی وجود دارد. بیایید هر یک از آنها را شناسایی کنیم:
1. **آرایه تضاد**: در این متن تضاد میان "اندیشه کردن" و "نااندیشیدن" وجود دارد. این تضاد نشاندهنده دو حالت کاملاً مختلف در درک و فهم چیزها است. همچنین، تضاد میان "روشنی" و "تاریکی" نیز ارائه شده است.
2. **تشبیه**: در این متن، تشبیهی صریح وجود ندارد، اما میتوان به صورت غیرمستقیم زبان را به نوعی تشبیه کرد. به طور مثال، "روشنایی" به دانایی و "تاریکی" به نا دانایی تشبیه شده است.
3. **مبالغه**: در متن ما هیچگونه مبالغهای دیده نمیشود که به اغراق در وصف حالتها یا احساسات اشاره کند.
4. **کنایه**: در این جمله، کنایه به معنای عمیقتری از "روشنایی" و "تاریکی" اشاره دارد، که میتواند به فهم عمیقتر انسان از حقیقت خالق و مخلوق مرتبط باشد.
5. **شخصیت بخشی**: در این متن، به خالق و مخلوق شخصیت بخشیده نشده است، بلکه بیشتر بر روی مفاهیم ذهنی و روحی تأکید شده است.
6. **مناظره**: این متن به صورت مستقیم مناظرهای را ارائه نمیدهد، اما میتوان گفت که در متن بحثی بین دو حالت "اندیشه" و "نااندیشی" وجود دارد.
در مجموع، این متن بیشتر بر روی تضادها و معناهای عمیق تأکید دارد و میتواند به دانشآموز کمک کند تا بهتر درک کند که چگونه اندیشه و عدم اندیشه بر روح و دل انسان تأثیر میگذارد.
