در زبان فارسی، بن به قسمت بنیادی فعل گفته میشود که تغییرات واژه از آنجا آغاز میشود. در فارسی، برخی از انواع بنها عبارتند از:
1. **بن فعل**: این همان قسمتی از فعل است که تغییرات زمان و شخص بر روی آن صورت میگیرد. مثلاً در فعل «خواندن»، بن فعل «خوان» است.
2. **بن ماضی**: این نوع بن برای بیان فعل در زمان گذشته استفاده میشود. مثلاً در فعل «نوشت»، بن ماضی «نوشت» است.
3. **بن مضارع**: این بن برای بیان فعل در زمان حال یا آینده به کار میرود. مثلاً در فعل «میخوانم»، بن مضارع «میخوان» است.
4. **بن امر**: این نوع بن برای بیان دستوری یا خواستهای از شخص دیگر استفاده میشود. مثلاً در «بخوان!»، بن امر «بخوان» است.
این چهار نوع بن، اصولاً در گرامر فارسی مورد بررسی قرار میگیرند و هر کدام ویژگیهای خاص خود را دارند. برای یادگیری بهتر این مفهوم، تمرین با فعلهای مختلف و تشخیص بن آنها میتواند کمککننده باشد.
