تشخیص یا جانبخشی به اشیا آرایهای ادبی است که صفتها یا رفتار انسانی را به جانوران یا اشیاء نسبت میدهد. تشخیص گونهای از استعاره مکنیه است که مشبه غیرانسان است و ویژگی انسانی به آن نسبت داده میشود.
قافیه چیست ؟
قافیه را در منابع مختلف به دو صورت تعریف کردهاند: در یکی از آنها، قافیه حرف یا حروف مشترک پایان کلماتی غیرتکراری است که در پایان کلماتی که بهتنهایی معنا معنی دارند. بر اساس این تعریف، این کلماتِ دارای حرف یا حرف مشترک انتهایی را همقافیه مینامیم. در یک تعریف دیگر، که البته رایجتر است و ما آن را در نظر میگیریم، قافیه به کلماتی گفته میشود که در پایان مصراعهای یک شعر آمدهاند و یک یا چند حرف مشترک در پایانشان وجود دارد. بر این اساس، مصراعهایی را که قافیه داشته باشند، «همقافیه» میگوییم.
نکته: به شعری که قافیه داشته باشد «مقفّی» میگویند.
نکته: اگر قافیه در هر دو مصراع یک بیت آورده شود، بیت مصرّع نامیده میشود. بیت زیر مصرع است:
قرار در کف آزادگان نگیرد مال
چو صبر در دل عاشق، چو آب در غربال
(سعدی)
نکته: پیشوندها و پسوندها با اینکه واژه نیستند، اما میتوانند بهعنوان قافیه قرار گیرند.
نکته: قافیه یکی از ویژگیهای شعر است که گاهی در نثر نیز دیده میشود. به قافیه در نثر «سجع» میگویند و نثری که سجع داشته باشد را «نثر مسجّع» مینامند. برای آشنایی با سجع، میتوانید به آموزش «سجع چیست و انواع آن چه هستند؟ — ادبیات به زبان ساده» مراجعه کنید.
ارکان تشبیه چه هستند؟
تشبیه در گستردهترین حالت خود جملهای است که چهار رکن دارد. این جمله کلی اینگونه است:
الف از فلان جنبه مانند ب است.
جمله بالا چهار رکن دارد:
به «الف» مشبه میگویند. «مُشَبَّه» واژهای عربی به معنی مانند شده و تشبیه شده است.«ب» را مشبه به مینامند. «مُشَبَّهٌ بِه» نیز واژهای عربی به این معنی است: تشبیه کرده شده به او، کسی یا چیزی که کسی یا چیزی دیگر را به او یا آن تشبیه میکنند.«فلان جنبه» را «وجه شبه» میگویند. وَجهِ شَبَه به معنی دلیل شباهت است.«مانند» را نیز «ادات تشبیه» مینامند که به معنای «وسیله تشبیه» است.
بیا گلم تاج یادت نره زحمت کشیدم 😁
