در عبارت "غنچه هم گفت گر چه دلتنگم"، دلتنگ بودن کنایه از احساس غم و ناراحتی است. این عبارت به نوعی نشان میدهد که غنچه (که معمولاً نماد زیبایی و جوانی است) با وجود زیبایی و جوانیاش، حس ناراحتی و کمبود را احساس میکند.
دلتنگی در اینجا میتواند به معنای احساس تنهایی یا بیقراری باشد. به عبارتی دیگر، غنچه با وجود تمام زیباییها و شگفتیهای خود، در دلش کمبودی را حس میکند.
این دلتنگی ممکن است به خاطر دوری از عزیزان، فقدان چیزی که دوست دارد یا حتی حسرتی ناشی از عبور زمان باشد. به همین دلیل، این جمله احساسات عمیق انسانی را به تصویر میکشد و نشان میدهد که حتی زیباترین موجودات نیز گاهی اوقات دلتنگ و غمگین میشوند.