این بیت از شاعر بزرگ ایرانی حافظ شیرازی است و مفهوم عمیق و فلسفی دارد. در اینجا، شاعر با استفاده از نماد کعبه به عنوان نقطهٔ مقدس و هدف معنوی، به مضمون شوق و ارادهٔ انسان در پیگیری اهداف خود اشاره میکند.
در این بیت، "در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم" به این معناست که اگر فردی با اشتیاق به دنبال هدفی بزرگ و مقدس باشد، باید حتی در سختیها و مشکلات، قدم بردارد. به عبارت دیگر، بیابان به عنوان نمادی از دشواریها و چالشها به کار رفته است.
در ادامه، "سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور" به این معناست که اگر در مسیر رسیدن به هدف خود با انتقادها و سرزنشهای دیگران مواجه شوی، ناراحت نشو. خار مغیلان که به معنای درد و رنج است، نماد چالشها و موانع است که در طول مسیر به وجود میآیند.
در مجموع، این بیت به ما یادآوری میکند که برای رسیدن به هدفهای بزرگ، باید از مشکلات و موانع نترسید و با اشتیاق و ارادهٔ قوی ادامه داد. همینطور به ما میآموزد که نباید به انتقادات و سرزنشهای دیگران توجه کنیم و بر هدف خود تمرکز کنیم.