معنی کلمات درس نهم سفرنامه اصفهان به نفر اول تاج تعلق میگیرد

عین: مثل، مانند از کوره در رفتن: کنایه از خشمگین شدن طاقت: تاب و توان عمارت: ساختمان، بنا پلکیدن: آهسته و آرام حرکت کردن هر هر خندیدن: پیوسته و بیهوده خندیدن تو نخ چیزی رفتن: مشغول و متمرکز در کاری شدن کلافه شدن: سخت ناراحت شدن قراضه: خراب، کهنه و فرسوده حوصله: صبر، تاب و تحمل از زبان افتادن: کنایه از خسته شدن از پر حرفی، به کنایه نتوانستم حر ف بزنم تو ذوق کسی زدن: مایوس و ناامید کردن کسی بار و بندیل: اسباب و اساس ناشتایی: صبحانه عازم:‌ قصد کننده، رهسپار تک و دو: تلاش و تکاپو شوفر: راننده ی اتومبیل در زبان فرانسوی پوز خند: خنده ای به قصد تمسخر بیتوته:‌ شب در جایی ماندن، اتراق پر پر زدن دل: کنایه از نهایت اضطراب و بی تابی اوقات تلخی: تند خویی دیزی: آبگوشت رونق: رواج مناره: ستونی بلند در مسجد که در آن اذان می گویند آهان: بلی، آری کار دست کسی دادن: برای کسی مشکل درست کردن علاف: بی کار و سر در گم گوشزد نمودن: یاد آوری کردن، تذکر دادن زیر بار رفتن: کنایه از پذیرفتن مسئولیت لب و لو چه تو هم رفتن:‌ کنایه از اخم کردن، غمگین شدن یک سطل آب سر کسی ریختن: کنایه از کسی را مایوس و نا امید کردن، شوکه شدن نرم نرمک:‌ کم کم کلّه: سرک دم دمای: نزدیک می پلکیدم: پرسه می زدم بنا کردم: شروع کردم عظیمی: بزرگ خوش نقش و نگار: زیبا فیروزه ای: آبی علاف: سرگردان عیالم: همسرم جا خوردم: ناراحت شدم تصدیق: تایید زیر بار نرفت: نپذیرفت