لطفا من تایید کن⚘
گیلان در میان رشته کوههای البرز، کوههای تالش و دریای کاسپین (دریای خزر) سرزمینی را به وجود آورده که در هر سوی آن رودخانهای از کوه سرازیر میشود و سبزی جنگلها چشم را خیره میکند.استان گیلان دوازدهمین استان پرجمعیت کشور است و به دلیل آبوهوای معتدل و خاک حاصلخیز، تراکم جمعیت در آن بالاست و جایگاه سوم را از این نظر در میان استانهای کشور داراست.استان گیلان از شمال با دریای خزر و کشور آذربایجان از جنوب با استانهای زنجان و قزوین و از شرق با استان مازندارن هممرز است.آب و هوای این استان معتدل مرطوب است. کوهستانهای تالش و رشتهکوههای البرز مانع از عبور رطوبت دریا به سوی مازندران میشوند و در بیشتر ماههای سال میزان رطوبت در این استان بالاست. رطوبت زیاد باعث تعدیل آب و هوا میشود؛ یخبندان شدید یا روزهای خیلی گرم به ندرت در این منطقه اتفاق میافتد.گیلان به دلیل داشتن ماهی، زیتون و انواع سبزیهای محلی، لیست بلند بالایی از غذاهای خاص دارد. از مهمترین غذاهای محلی گیلان میتوان به میرزاقاسمی، باقلاقاتق، تُرشِتَره، اناربیج، کال کباب، مرغ فسنجان یا مرغ لاکو، واویشکا، ترششامی، شِشانداز، سیرابیج، سیرقلیه و بورانی بادمجان اشاره کرد.در هر بخش از گیلان صنایعدستی خاصی رواج دارد برای مثال سفالگری در املش، شالبافی در تالش، چارقدوزی در ماسوله و ابریشمبافی در لاهیجان رواج دارد. حصیربافی و مصنوعات چوبی از دیگر صنایعدستی گیلان است.نوع اقلیم و آبوهوای این منطقه باعث شده که محصولات کشاورزی و دامی بسیاری در آن به عمل آید.
چای، برنج، زیتون رودبار، انواع ماهی تازه، ماهی دودی و شور، بادام زمینی، مرکبات، کلوچه فومن، رشتهخشکار و عسل از سوغاتیهای این استان استدر گیلان، آداب و رسوم زیادی به خصوص در استقبال از نو شدن سال وجود داشته است که برخی از آنها کمرنگ شده و فقط در مناطق روستایی به حیاتشان ادامه میدهند.
یکی از مراسم روزهای آخر سال نوروزخوانیست که به استقبال بهار میروند. پیش از آغاز بهار افرادی که به آنها نوروزخوان گفته میشد در کوچه و خیابانها به راه میافتادند و اشعاری در وصف زیبایی بهار میخواندند.
چهارشنبهسوری از آن مراسمی است که غروب آخرین سهشنبه سال در همه شهرهای کشورمان برگزار میشود. در گیلان به آن گولگول چهارشنبه میگویند و در آن مقداری کاه، خار، بوته و گَوَن را به شکل پشتههایی درمیآورند و آنها را آتش میزنند.
لافندبازی که در نوروز و گاهی هم در اعیاد مذهبی یا بازارهای محلی هفتگی برگزار میشود، چیزی شبیه بندبازی است که با چهار نفر اجرا میشود و مردم به دور معرکهی آنها جمع میشوند.
