پیامبران الهی در راه انجام دستورات خداوند استقامت فراوانی میکردند به چند دلیل اصلی:
1. **اعتقاد راسخ به مأموریت**: پیامبران به رسالت خود ایمان داشتند و میدانستند که ارسال شدهاند تا پیام الهی را به مردم برسانند. این اعتقاد به وظیفهشان به آنها نیرو و پایداری میداد.
2. **محبت به مردم**: پیامبران با محبت و دوستی به هدایت مردم میپرداختند. آنها میخواستند که مردم را از ضلالت و گمراهی نجات دهند و به حقیقت برسانند. این احساس مسئولیت موجب میشد تا در مقابل مشکلات تسلیم نشوند.
3. **وحدت و انسجام دینی**: پیامبران در جامعهای که غالباً به باورهای خود وفادار نبودند، سعی میکردند حاکمیت خداوند و آموزههای او را برقرار کنند. این تلاش مستلزم استقامت و پایداری بود.
4. **چالشهای فراوان**: پیامبران با مخالفتها، آزارها و دشواریهای زیادی مواجه میشدند. آنها باید در برابر این چالشها قوی میماندند و ایستادگی میکردند تا پیام خداوند را به برسانند.
5. **توجه به عواقب عمل**: پیامبران همچنین به عواقب اعمال خود و تاثیر آن بر جهان و جامعه توجه میکردند. این فهم آنها را به ادامه راه رغم موانع ترغیب میکرد.
به این ترتیب، استقامت پیامبران ناشی از ایمان قوی، عشق به مردم، مسئولیتپذیری و توانایی در مواجهه با چالشها بود. این ویژگیها نه تنها برای خود آنها مهم بود، بلکه به عنوان الگویی برای پیروان و رهروان معنوی آنها نیز به شمار میآمد.