اگه از نظرت زیاده یه سوال دیگه بپرس، و بگو که خلاصهاش کنم
فقط اینکه اگه تاج بدی اینجا رو اونجا رو خلاصه میکنم
فاصلههای اضافه که بین آنان افتاده است را پاک کنید.
دستیابی به قدرت سلجوقیان نیز طایفهای از ترکان بودند که پس از پذیرش اسلام به ماوراء النهر مهاجرت کردند. یکی از نوادگان سلجوق، جد سلجوقیان به نام طغرل پس از شکست سلطان مسعود غزنوی در نیشابور بر تخت نشست. او پس از تسخیر مناطق مختلف ایران به بغداد رفت و نخست حکومت شیعه مذهب آل بویه را برانداخت و سپس خطری را که از جانب خلافت فاطمی مصر متوجه خلافت عباسی بود از میان برداشت.
خلیفه عباسی نیز به دلیل این اقدامات طغرل به او لقب سلطان رکن الدین داد و حکومت او را بر ایران و عراق تأیید کرد.
اوج قدرت آلب ارسلان برادرزاده و جانشین طغرل بود و توانست با راهنمایی خواجه نظام الملک، وزیر رقیبان داخلی را سرکوب کند و بر قدرت و استحکام حکومت سلجوقی بیفزاید. آلب ارسلان همچنین به ارمنستان و گرجستان لشکرکشی کرد. او در نبرد ملازگرد در سال ۴۶۳ ق رومیان را شکست سختی داد و امپراتور روم شرقی را به اسارت گرفت. در نتیجه این پیروزی بخشهای وسیعی از آسیای صغیر به تصرف سپاهیان سلجوقی درآمد.
ملکشاه پسر آلب ارسلان از دیگر پادشاهان مشهور سلجوقی بود. وی مناطقی از ماوراء النهر و شام را فتح کرد و حکومت سلجوقیان در دورهٔ او به اوج قدرت رسید. به طوری که در آن دورهٔ جغرافیایی ایران با زمان ساسانیان برابری میکرد و از ماوراء النهر در شرق تا دریای مدیترانه در غرب گسترش یافته بود.
در آن زمان، اصفهان که پایتخت سلجوقیان بود، به شهری آباد تبدیل شد. تجزیه و فروپاشی پس از مرگ ملکشاه، شاهزادگان و فرماندهان نظامی برای رسیدن به تاج و تخت به جان یکدیگر افتادند و این اختلافات تا سقوط سلجوقیان ادامه پیدا کرد.