این بیت از سعدی، یک ضربالمثل و توصیهی اخلاقی است. مفهوم آن این است که اگر میخواهی نام و یادت برای همیشه باقی بماند و جاودانه شوی، کارهای نیک و شایسته انجام بده و آنها را پنهان نکن. به عبارت دیگر، انجام کارهای خیر و نیکوکاری بهتنهایی کافی نیست، بلکه باید این کارها شناختهشده و الهامبخش دیگران نیز باشند. نهان کردن کارهای نیک، از ماندگاری و جاودانگی نام و یاد جلوگیری میکند. بهطور خلاصه: جاودانگی نام، مستلزم انجام کارهای نیک و آشکارسازی آنهاست.
تاج بدع