در زبان فارسی، واژهها به دو دسته ساده و غیرساده تقسیم میشوند. واژه ساده تنها از یک بخش معنیدار تشکیل شده است و قابل تجزیه به بخشهای معنیدار دیگر نیست. به عنوان مثال، 'دست'، 'خانه'، 'آفتاب' از جمله واژههای ساده هستند. واژههای غیرساده از دو یا چند بخش معنیدار تشکیل شدهاند. به عنوان مثال، 'دستمال'، 'خونهسرا'، 'آفتابگردان' واژههای غیرساده هستند که از ترکیب دو یا چند واژه ساده ایجاد شدهاند.
توضیحات بیشتر:
واژه ساده:
این واژهها تنها از یک بخش معنیدار تشکیل شدهاند و نمیتوان آنها را به بخشهای معنیدار دیگری تجزیه کرد.
واژه غیرساده:
این واژهها از ترکیب دو یا چند واژه ساده یا یک واژه ساده با یک پسوند یا یک پیشوند تشکیل شدهاند.
عناصر معنیدار:
در واژههای غیرساده، میتوان بخشهایی را شناسایی کرد که هر کدام معنای خاصی دارند و وقتی با هم ترکیب میشوند، معنای جدیدی ایجاد میکنند.
پیشوند و پسوند:
پیشوندها قبل از ریشه واژه قرار میگیرند و پسوندها بعد از ریشه واژه قرار میگیرند. اینها به واژه معنی اضافه میکنند، اما به تنهایی معنایی ندارند.
بن فعل:
در زبان فارسی، بن فعل نیز به عنوان یک عنصر معنیدار در نظر گرفته میشود و میتواند در ساخت واژههای غیرساده نقش داشته باشد.
مثالها:
واژههای ساده: دست، پا، کتاب، دیوار، خورشید.
واژههای غیرساده: دستمال (دست + مال)، کتابخانه (کتاب + خانه)، خوشبین (خوش + بین)، نامهربان (نام + مهربان).
معرکه بده
