بچها یه انشا درباره ی گفت وگوی درخت وکویر یا گفت وگوی آدم برفی و خورشید بنویسید از اینترنت هم نباشه معرکه میزنم

زمستان سخت سپری میشد گویی اواخر عمرش است یکی از دکمه های لباسش افتاده بود لاغر شده بود و به خورشید نگاه میکرد و فقط گله میکرد دوست نداشت سفر کند گویی از جایگاهش راضی است دو دل بود سعی داشت چیزی بگوید در حال من و من کردن بود که دستانش را فشرد و زبان باز کرد ای خورشید چرا اینگونه میکنی؟ چرا من را هر دفعه به جای دیگر میبری چرا تا از چیزی خوشم میاید مرا از ان دور میکنی؟ خورشید با ارامش تمام در حال گوش دادن به سخنان ادم برفی بود و زیر لب میخندید دلش نمیخواست نصیحت کردن را شروع کند چون میدانست برفکی به حرفش گوش نمیداد و.حرف حرف خودش بود اخم و تَخم های برفکی که تمام شد شروع به خندیدن کرد برفکی که ماتم مانده بود پرسید به چه میخندی مگر حرفهای دل من خنده دار است؟ خورشید معذرت خواهی کرد و گفت نه برفکی شیرین زبانم حرف های دل تو زیبا و دلنشین است اما وابستگی تو را درک نمیکنم مگر از بالای ابرها یا در اعماق اقیانوس ها یا در باران ها به تو بد میگذرد؟ برفکی ماتش برده بود که چه بگویید خورشید ادامه داد وابستگی درد سختی است که کنار امدن با ان دشوار اما مبتلا شدن به ان ناگهانی و سادست تو هم باید توانایی رو یا رویی با ان را داشته باشی تا کنون به این فکر کرده ای چند نفر دوست دارند جای تو باشه؟ در خال سفر باشند؟ مایه حیات باشند؟ فکر کردی؟ و ادامه داد گاهی نرسیدن به چیزی و اجبار به دلکندن از چیزی مایه خوشبختی است چه بسا گریه های شادی کنی؟ برفکی سرش را پایین انداخت انگار داشت به زمین نزدیک تر میشد ساعات اخر عمرش بود به گوشه ای از زمین خیره شد شکوفه گلی را دید که در حال شکفتن است و هنوز ابی به ان نرسیده با خور فکر کرد شاید پایان عمر او بتواند شروع عمر تازه گلی باشد که بتواند مانند برفکی زندگی را بچشد پس با لبخندی غزل را خواند و چشمانش را بست و شروع به خواندن اواز کرد شکوفه که در حال بیرون امدن بود صدای برفکی را شنید و دوست داشت بنداند که کیست این اواز دلنشین را برایش میخواند به ذوق دیدنش ببشتر تلاش کرد اما وقتی چشم باز کرد صدای اواز به اتمام رسیده بود گل نفسی عمیق کشید و سیر اب نوشید اب خنک بهاری اما همچنان به دنبال صدای او میگشت ...