اول خود ایهامرو میگیم
وقتی توی شعر یا متن کلمه ای رو میاره که دو تا معنی داره یه معنی نزدیک که بعد خوندنش سریع به ذهنت میاد و یه معنی دور که با یکم فکر کردن به ذهنت میاد ارایه ی ایهام به وجود میاره
حالا بعضی وقتا معنی دور کلمه ای که ارایه ی ایهام داره با یکی از کلمه های توی متن یا شعر رابطه ی تناسب به وجود میاره همچین وقتایی میگیم که اینجا ما ارایه ی ایهام تناسب داریم
مثلا
(ز گریه مردم چشمم نسشته در خون است
ببین که در طلبت حال مردمان چون است)
اینجا شاعر دوبار از کلمه ی مردم استفاده کرده
توی مصرع اول کلمه ی مردم که معنیش مشخصه میشه همون مردم جامعه
اما مردمان توی مصرع دوم دوتا معنی داره
معنی نزدیکش همون مردم جامعه میشه
معنی دورش میشه مردمک چشم
الان این مردمک چشم با چشم و گریه تناسب داره بنابراین این بیت ارایه ی ایهام تناسب داره