لطفا یکنفر خیلی واضح و جامع و مانع به من تفاوت بین کنایه و استعاره و مجاز رو بگه🙂

کنایه: به معنای پوشیده حرف زدن هست. یک عبارتی که دو معنی دادرد و مراد گوینه معنی پنهان هست. مثال|هنوز ازدهانش بوی شیر میاد| این دوتا معنی دارد:(1 کودک است)باید معنی پنهان رو در نظر بگیری. یا یه مثال دیگه: دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای اینجا بلغزد پای‌؛ کنایه از کار اشتب انجام دادن هس. این از کنایه🌼 استعاره: یک معنایی در معنای دیگر به کار برود😐مثلا بگیم سرو منظورمون معشوق باشه مثلا: ای شمع که مارا به سخن شیفته کردی&اینجا شمع یعنی معشوق یا یه مثال دیگه: نرگسش زیبا بود: اینجا نرگس یعنی چشم،، اینم از استعاره🌼 مجاز: خب،(یه مثال بزنم جا بیفته) نگین یعنی چی؟ همون نگین ولی در شعره.. ‌، برو ای گدای مسکین در خانه علی زن&که' نگین'پادشاهی... اینجا نگین مجاز از عنگشتر هست، نه نگین درست؟ امید وارم توضیح های من مفید بوده باشه🌼

استعاره یه نوع تشبیه عه که هر چند یه رکن یا دو رکن اونو حذف کردیم. مجاز هیچ شبیه کردنی توش نیست مثلا ایران به بازی های المپیک می رود منظور از ایران ملت ایرانه و هیچ تشبیهی اینجا نداریم. مجاز متضاد حقیقته و در واقع تو معنی غیر واقعی به کار میره مثلا سرم شلوغه یعنی به اصطلاح کار دارم. کنایه معمولا تو قالب جمله به کار میره و یه معنی نزدیک یا حقیقی داره و یه معنی دور یا غیر حقیقی داره. تو کنایه معنی نزدیک مثل مجاز اصلا مورد نظر نیست و فقط معنی دور اون جمله را باید در نظر داشت.کنایه در لغت یعنی پوشیده سخن گفتن.

مجاز یعنی یه کلمه در معنی خودش به کار نره بقیه رو دوستان زحمت کشیدن