این متن از شعر «عالم» از شاعر بزرگ فارسی، حافظ شیرازی، گرفته شده است. در این شعر، شاعر به بیان عشق و محبت خود نسبت به جهان و موجودات آن میپردازد و بیان میکند که همه زیباییها و خوشیهای دنیا به خاطر وجود حق و عشق الهی است.
**نقش دستوری:**
1. **جمله اول: "بجهان خرم از انم ک جهان خرم از اوست"**
- "بجهان خرم" : فعل "بجهان" به معنای "به سوی جهان" و "خرم" به معنای "شاداب و خرم" است. این یک تعبیر احساسی است که نشاندهنده شادی شاعر در زندگی است.
- "از انم" : "انم" به معنای "آن" یا "اوز" است که شاعر در اینجا نسبت به جهان و عشق اشاره دارد.
- "ک جهان خرم از اوست" : در اینجا "ک" به معنای "که" و شروع جملهای توضیحی است. در واقع میگوید که جهان به خاطر وجود او خرم و شاداب است.
2. **جمله دوم: "عاشقم بر همه عالم ک همه عالم از اوست"**
- "عاشقم بر همه عالم" : "عاشقم" به معنای "عاشق هستم" و "بر" به معنای "در" یا "برای" است. شاعر به عشق خود به تمام موجودات و عالم اشاره دارد.
- "ک همه عالم از اوست" : مشابه جمله اول، "ک" به معنای "که" و توضیح میدهد که تمام عالم و هستی به خاطر وجود اوست.
به طور کلی، این شعر نشاندهنده عشق عمیق و بینش معنوی شاعر است و ارتباط میان عشق و زیباییهای جهان را به وضوح نشان میدهد. مفهوم کلی آن هم به این صورت است که عشق و خوشی در جهان به خاطر وجود الهی است و این عشق به تمام موجودات گسترش دارد.
