سلام من کلاس دوازدهم هستم ،
ولی توی صفحه 91 فصل 6 زمین شناسی یازدهم طبق شکل وسط که به شکل شما بیشترین شباهت رو داره معکوسه،
یه راه حلی که معلم سال یازدهم زمین شناسی به ما میگفت این بود که :« با کشیدن خط افقی در زیر تصویر هر جا زاویه به صورت باز دیده شد آن فرادیواره و زاویه بسته فرودیواره
الان توی عکس شما
سمت چپ B : فرا دیواره
سمت راست C : فرو دیواره
و نوع هم معکوس هست
این ویدیو هم ببین تا کامل متوجه شی : 👇👇
https://www.aparat.com/v/aRjYU
سلام به دو تعریف زیر توجه کنید👇 فرادیواره =اگر سطح گسل **مایل**به طبقات** روی** سطح گسل فرادیواره میگویند فرودیواره=اگر سطح گسل **مایل **باشدبه طبقات** زیر**سطح گسل فرو دیواره میگویند سطح گسل چیه؟؟ ببین به زبون ساده! سطحی که شکستگی و جابه جایی در راستای افق اتفاق افتاده است گفته میشوند مثال: فرض کن داری همراه با خانواده میرین شمال بعد در طول مسیر یهو مقابل رو میبینی فکر میکنی که سنگ ها دارن رو ماشینتون میافتن یا فکر میکنی سنگ ها کج شدن اون چیه؟ درسته✅؛ گسل هست و بعد اگه دقت کرده باشی خواهی دید که روی یه تکیه گاهی اون شکستگیه دیده میشه به اون تکیه گاه ما میگیم سطح گسل برای اینکه مثال بالا را راحتتر بفهمید به اون گسل را نامگذاری کنید مثلا (A,Bو..) امیدوار براتون مفید واقع شده باشه.👋
گسلها
گسلها شکستگیهایی در پوسته زمین هستند که در طول آنها تغییر شکلهای قابل توجهی ایجاد شده است. گاهی اوقات گسلهای کوچک در ترانشه های جاده، جائی که لایه های رسوبی چند متر جابجا شده اند، قابل تشخیص هستند. گسلهایی در این مقیاس و اندازه معمولا بصورت تک گسیختگی جدا اتفاق می�افتد. در مقابل گسلهای بزرگ، شامل چندین صفحه گسل درگیر می�باشند. این منطقه های گسله، می�توانند چندین کیلومتر پهنا داشته باشند و معمولا از روی عکسهای هوایی راحتتر قابل تشخیص هستند تا سطح زمین.
در واقع حضور گسل در یک منطقه نشان می�دهد که در یک زمان گذشته، در طول آن جابجایی رخ داده است. این جابجایی�ها می�توانسته یا بصورت جابجائی آرام باشد که هیچ گونه لرزشی در زمین ایجاد نمی�کند و یا اینکه بصورت ناگهانی اتفاق بیفتد که جابجایی های ناگهانی در طول گسلها عامل ایجاد اغلب زلزله ها می�باشد. بیشتر گسلها غیر فعال هستند، و باقیمانده�ای از تغییر شکلهای گذشته می�باشند. در امتداد گسلهای فعال، حین جابجائی فرسایشی دو قطعه پوسته�ای در کنار هم، سنگها شکسته و فشرده می�شوند. در سطح صفحات گسلی، سنگها بشدت صیقلی و شیاردار می�شوند. این سطوح صیقلی و شیاردار به زمین شناسان در شناخت جهت آخرین جابجایی ایجادشده در طول گسل کمک می�کند. که زمین شناسان بر اساس جهت حرکت گسلها، آنها را به انواع مختلفی تقسیم بندی می�کنند که در قسمت انواع گسلها به این تقسیم بندی می�پردازیم.
مشخصات گسلها
برای تعریف گسلها، از مشخصات هندسی آنها، یعنی موقعیت قرارگیری آنها در یک فضای سه بعدی، استفاده می�شود که عمده�ترین این مشخصات هندسی راستا و شیب می�باشند. شناخت این پارامترها در سطح، زمین شناسان را قادر می�سازد تا ساختار سنگها و گسلها را در زیر زمین و قسمتهای دور از دیدشان، پیشبینی نمایند.
راستا[1]: جهت و راستای خط تلاقی صفحه گسل با افق تحت عنوان راستا شناخته می�شود. راستا معمولا بصورت زاویه�ای با شمال مشخص می�گردد. برای مثال عبارت N20E نشان می�دهد که راستای گسل 20 درجه به سمت شرق نسبت به جهت شمال متمایل است.
شیب[2]: عبارتست از شیب سطح یک توده سنگی یا صفحه گسل، نسبت به صفحه افق. شیب شامل زاویه انحراف