SiO2
سیلیس آزاد در طبیعت بهصورت بلورین، بلور مخفی و بلور مخفی آبدار وجود دارد.
دیاکسیدِ سیلیسیم (به انگلیسی: Silicon dioxide) که سیلیکا (Silica) یا سیلیس (به فرانسوی: Silice) نیز نامیده میشود، یک اکسید سیلیسیم (سیلیکون) با فرمول شیمیاییSiO2 فراوانترین ترکیب اکسیدی موجود در پوستهٔ زمین است. سیلیس در طبیعت بهصورت آزاد یا بهصورت ترکیب با سایر اکسیدها وجود دارد.[۱] خاک رس، آلکالی فلدسپات و سیلیس، مهمترین مواد اولیهٔ سرامیکها هستند
CO2
کربن دیاکسید یا دیاکسید کربن (با فرمول شیمیایی CO۲)، از ترکیب کربُن با اکسیژن به دست میآید. گاز کربنیک (به فرانسوی: gaz carbonique) بر اثر سوختن زغال و مواد آلی در مجاورت اکسیژن، تخمیر مایعات، تنفس جانوران و گیاهان و غیره به دست میآید. به سخن سادهتر، اگر سوختن کامل صورت گیرد، گاز کربنیک تولید میشود. تعداد پیوندهای کووالانسی در آن ۴ است و دو قلمرو الکترونی دارد.
گرافیت
گرافیت یک آلوتروپ از کربن است که از لایههایی از اتمهای کربن تشکیل شدهاست. این کانی از دگرگونی زغال سنگ پدید میآید این لایهها میتوانند به راحتی روی یکدیگر بلغزند و این امر آن را به یک ماده معدنی بسیار نرم تبدیل کردهاست. گرافیت رنگی خاکستری تیره و درخششی فلزی دارد. گرافیت الکتریسیته را به راحتی هدایت میکند زیرا بین لایههای اتمهای کربن الکترون وجود دارد. در فشارها و دماهای خیلی بالا، گرافیت به الماس تبدیل میشود. این فرایند در واقع نحوه تولید الماس مصنوعی است.
الماس
دانههای تبلور کربن تشکیل نمیشود مگر آنکه کربن سخت فشرده و در همان حال بسیار گرم شود. دانههای تبلور کربن معمولاً در عمق زمین یافت میشود. شاید جاهایی که الماس در آنها یافت شده گلوگاه آتشفشانهای خاموش باشند. اگر چنین باشد، قله این آتشفشانهای قدیمی توسط باد و آب ساییده شدهاست.[۱]
قسمت عمدهٔ الماسهای درشت تا چند قرن از هندوستان به دست میآمد، ولی اکنون بزرگترین معدنهای الماس در آفریقا است. الماسهای آفریقا در یک نوع تخته سنگ به نام «زمین آبی» یافت میشود. تخته سنگ را از عمق زمین درمیآورند و خرد میکنند. سپس آن را با گل و لای مخلوط میکنند. الماس سختتر از آن است که ماشینهای خردکننده به آن آسیب برسانند. گل و لای و سنگ خردشده را با آب شستشو میدهند تا الماس تهنشین شود.[۱]
الماس سختتر از هر چیز دیگری است که میشناسیم. الماسهای کوچک و ریز را در افزارهایی برای بریدن یا سوراخ کردن سنگهای سخت و فلزها سوار میکنند. الماسهای درشت را چون جواهر به کار میبرند. الماس را پیش از آنکه به صورت جواهر درآید تراش میدهند و پرداخت میکنند. تراش و پرداخت الماس در درخشندگی آن تأثیر فراوان دارد. وزن الماس را با قیراط میسنجند. وزن یک سنگ یک قیراطی تا اندازهای برای یک حلقه انگشتری زیاد است؛ ولی تقریباً ۵۰۰۰ قیراط لازم است تا وزنی برابر با ۱۰۰۰ گرم به دست آید. امروزه در کورههای برقی الماس مصنوعی میسازند.[۱]
الماس یکی از آلوتروپهای کربن است که در فشارهای بالا پایدار است. آلوتروپ دیگر کربن گرافیت نام دارد. الماس در حالت پایدار دارای ساختار بلندروی (مکعبی) است. الماس ساختار منشوری نیز دارد که این ساختار به صورت شبهپایدار در طبیعت به صورت کانی لونسدالنیتی وجود دارد.
