مقدمه : آواهای بسیاری هرروز گوش ما را نوازش میدهد. گاهی برخی از آنها اذیت کننده و بعضی دیگر دل پذیر هستند.
بدنه : خورشید کم کم در پس ابرها پنهان میشود و ماه در تاریکی شب باستاره ها بازی کرده و خودنمایی میکند و صدایی دلنشین در تمام شهر طنین انداز میشود.
الله اکبر الله اکبر… صدا آنقدر زیباست که روه های آشفته آرام میگیرند و انسان ها از دغدغه هایشان فارغ شده و به سوی مساجد حرکت میکنند.
برخی متعجب از اینکه ساعات به تندی سپری میشوند به آسمان مینگرند و برای خورشید دست تکان داده و با او وداع میکنند. اشهد ان لا اله الا الله .. دارد دیر میشود باید هرچه زودتر به مسجد شتافت. همگی در صف های مرتب در پس امام جماعت نشسته اند که ذکر اشهد ان محمد رسول الله طنین انداز میشود و صدای صلوات مسلمانان تا طبقه هفتم آسمان بالا میرود.
اشهد ان علی ولی الله.. حی علی صلاًه و کسانی که هنوز به مسجد نیامده اند دوان دوان از راه میرسند حی علی الفلاح… حی علی خیرالعمل.. با شنیدن این ذکر به اعمال خود که در طول روز انجام داده اند می اندیشند الله اکبر الله اکبر.. و اینک چیزی جز بزرگی و عظمت خداوند در خاطرشان نیست و صدایی در وجودشان زمزمه میکند که هرقدر مشکلات بزرگ باشند خداون بزرگ تر است.. لا اله الا الله.. لا اله الا الله و به راستی که معبودی جز خدای یگانه که پدید آورندۀ جهان هستی است وجود ندارد.
نتیجه : با پیشرفت علم و فناوری هرروزه آوا ها و موسیقی های زیادی را میشنویم اما هیچ آوایی زیباتر از اذان و هیچ خواننده ای خوش صداتر از موذن نیست و هیچ چیز همانند یاد خداوند روح را آرامش نمیبخشد و اذان شروعی است برای زنده شدن مجدد یاد خدا در دل و این شروع راهی است بی پایان!
