(ادامه در میان تو)
که با چشمانِ خیرهی رهگذران فرو نپاشد. اکنون کسی درونم هست؟ آری... آدمهایی که قلبم را از داخل میفشردند؛ له کردنی از موجوداتی که انسان مینامید، همانهایی که زخمِ باز را با نمکِ حرفهایشان میدوزند... و درد، تنها میراثیست که برایم باقی گذاشتند. نظر بدید نوشته ام چطوره؟