در دوره صفویه، حکومتگران به رنگ و شکوه معماری و هنر توجه داشتند، اما این به معنای بیتوجهی کامل به علم و تاریخ نبود. در حقیقت، پادشاهان صفوی به ویژه در اوایل دوره حکومتشان، به ترویج علم و فرهنگ اهمیت میدادند.
به عنوان مثال، در این دوره، مدرسهها و کتابخانههای متعددی تأسیس شد و علمای بزرگی در این زمان زندگی میکردند. صفویان علاقه زیادی به هنر و ادبیات داشتند و در دربار خود از دانشمندان، هنرمندان و شاعران بزرگ حمایت میکردند.
علاوه بر این، تاریخنگاری در این دوره رشد کرد و آثار تاریخی ارزشمندی نوشته شد که به شناخت بهتر تاریخ ایران و صفویه کمک میکند.
به طور کلی، اگرچه ممکن است در مقاطعی به علم و تاریخ کمتر توجه شده باشد، اما این دوره را نمیتوان بهطور کامل به بیتوجهی نسبت به علم و تاریخ نسبت داد.
