متن کنفرانس درباره آفت های زبان تاج میدم

آفات زبان حجت  الاسلام والمسلمین محمدحسین حق جو از ویژگی های منحصر به فرد زبان، تکلم و گفت وگو است که از عجایب و شگفتی های پیچیده خلقت انسان به شمار می آید. زبان دارای آثار و فواید بسیاری می باشد، و در برابر دیگر اعضای بدن وظیفه سنگین تری دارد. مع الاسف این عضو گران سنگ که منطقه حکومتش دامنه دار و وسعت جولانش پهناور و دخالت آن در منطقه هر یک از اعضا آشکار است، با آسیب های جدی مواجه است؛ لذا برای صیانت از آن راهی جز تمسک به کتاب خداوند و سیره اهل بیت علیهم السلام نیست. نوشتار حاضر درصدد است بخشی از این آسیب ها را با نگاه به آیات و روایات، مورد بحث و بررسی قرار داده و برای علاج آن چاره اندیشی کند. ادعای بیجا و برخلاف حق یکی از آفات زبان ادعای بیجا و برخلاف واقع است که افراد فاقد علم و صلاحیت از روی خودنمایی یا حب جاه و شهرت و فریب دادن دیگران، مدعی مقام های علمی، رشته های تخصصی، احراز پست و مقام و... می شوند. این گونه ادعا از آفت های زبان و از خطرناک ترین نوع دروغ بوده و دیر یا زود موجب رسوایی و آبروریزی شخص ادعاکننده و عموما موجب اختلاف، حق کشی و انواع فسادها خواهد شد. امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام می فرمایند: »هلک من ادّعی و خاب من افتری، نهج البلاغه/خطبه16؛« آن که دعوای بیهوده کند، هلاک گردد و آن که بهتان زند، بدبخت و بیچاره شود. اظهار نظر بیجا در عقاید و احکام دین یکی از خطاهای بزرگ و نابخشودنی زبان، اظهار نظر بیجا و بدون صلاحیت علمی در امور دینی، اعم از عقاید، احکام و اخلاقیات است. قرآن می فرماید: »و لاتقولوا لما تصف السنتکم الکذب هذا حلال و هذا حرام لتفتروا علی اللّه الکذب ان الذین یفترون علی اللّه الکذب لایفلحون، نحل/116«؛ به آنچه زبان شما به دروغ توصیف می کند، نگویید: این حلال و این حرام است تا به دروغ برخدا افترا بزنید؛ زیرا کسانی که به دروغ بر خدا افترا می زنند، رستگار نخواهند شد. پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله وسلم می فرمایند: »من افتی الناس بغیر علم، لعنته ملائکت  السماء والارض، تحف العقول/41« کسی که بدون صلاحیت علمی در بین مردم فتوا  (در مطالب دین اظهار نظر کند( بدهد، فرشتگان آسمان و زمین او را لعنت می کنند. تاجو بزن