چشمهایش . . ازچشم‌هایش میتوان قصه ساخت ؛ در نگاهش می‌شد آسمان را دید ، آفتاب را حس کرد ، و در اعماق آن ، تا بی‌کرانِ دریا رفت . چشمهایش . . برای نوشتن کافی بودند ، برای گفتنِ یک غزل ، برای سرودنِ هزار شعر ناتمام . چگونه بگویم؟ چشمهایش . . دریچه‌ای‌ست به دنیایی موازی ، دروازه‌ای که بی‌واسطه به بهشت ختم می‌شود . چطورین؟