در بیت «صورتگر ماهر»، منظور از صورتگر ماهر، خداوند است که بدون تقلید از کسی، همه زیباییهای جهان را بر صفحه هستی نقش زده است.
در این بیت شاعر میپرسد:
«کیست آن صورتگر ماهر که بیتقلید غیر / این همه صورت بَرد بر صفحه هستی به کار؟»
🔹 صورتگر ماهر یعنی آفرینندهای توانا که همه نقشها و زیباییها را خلق کرده است.
🔹 بیتقلید غیر یعنی بدون اینکه از کسی تقلید کند یا از چیزی الگو بگیرد.
🔹 صورت یعنی نقش و نگار، جلوههای زیبای طبیعت و هستی.
🔹 صفحه هستی یعنی جهان، زمین و آسمان که مانند یک بوم نقاشی است.
در مجموع، شاعر با شگفتی از خلقت جهان میپرسد که چه کسی این همه زیبایی را بدون تقلید، با مهارت تمام، بر هستی نقش زده؟ و پاسخ ضمنیاش این است: خداوند.
معرکههههههه و توی ماگرتا هم هستشششش