پدربزرگ خیلی پیر شد. پاهایش نمی توانست راه برود، چشمانش نمی دید، گوش هایش نمی شنید، دندان نداشت. و چون غذا خورد از دهانش سرازیر شد. پسر و عروس از گذاشتن او سر میز دست کشیدند و اجازه دادند کنار اجاق غذا بخورد. یک بار او را پایین آوردند تا در یک فنجان غذا بخورند. می خواست آن را جابجا کند اما آن را رها کرد و شکست. عروس شروع کرد به سرزنش پیرمرد به خاطر خراب کردن همه چیز در خانه و شکستن فنجان و گفت حالا شام را در لگن به او می دهد. پیرمرد فقط آهی کشید و چیزی نگفت. وقتی زن و شوهری در خانه مینشینند و نگاه میکنند - پسر کوچکشان روی زمین تخته بازی میکند - چیزی درست میشود. پدر پرسید: 'میشا چه کار می کنی؟' و میشا می گوید: 'این من هستم، پدر، من لگن را انجام می دهم. وقتی تو و مادرت پیر شدی تا از این لگن به تو غذا بدهند. زن و شوهر به هم نگاه کردند و گریستند. آنها احساس شرم کردند که آنقدر به پیرمرد توهین کردند. و از آن به بعد شروع کردند به گذاشتن او سر میز و مراقبت از او.