در دوران قدیم حضرت یونس که از شکم ماهی نجات یافت بسیار متفکر و باهوش بود، همیشه فکر می کرد و کم حرف می زد. شخصی علت سکوت حضرت یونس علیه السلام را جویا شد. حضرت فرمود: این سخنان در شکم ماهی به من رسید و چون در شکم ماهی بودم از ترس و وحشت بدنم مانند آتش می سوخت و مانند شمع کم کم در حال گداخته شدن و آب شدن بودم. به همین دلیل است که خاموشی و سکوت با سلامتی و تندرستی بهتر از پرحرفی و سخن گفتن با پشیمانی است.
از این حکایت میتوان نتیجه گرفت که هر چه انسان قبل از صحبت کردن بیشتر فکر کند یا کمتر حرف بزند، مورد خشم و عذاب و بازجویی قرار می گیرد. چون با کمتر سخن گفتن از بار گناه انسان کاسته می شود، در نهایت حسرت و پشیمانی از گفتن سخنان بی فکر و بی ریشه نیز کم می شود و انسان با آرامش و دلی سالم به زندگی خود ادامه می دهد
معرکه یادت نرهه