روزی یک شتر داشته می اومده که روباه به طرفش میره و بهش میگه که ای شتر من تو را خواهم خورد....
شتر به زبون خودمونی خنده ش میگیره و راهش رو میگیره و میره....یه روز به خودش میگه:بیا یه روز برو دم لانه ی روباه ،ببین واقعا میتونه تو رو بخوره یا نه....! شتر میره دم لونه ی روباه دراز میکشه و خودش رو میزنه به روباه مردگی (در زبان فارسی اصطلاح موش مردگی )روباه از لونه ش میاد بیرون میبینه به به ،همون چیزی که میخواست رو خدا بهش داده و شتر مرده ... شتر رو گاز میگیره و میبینه که بله واقعا شتر مرده.... و میگه :اگر این اینجا بمونه چیزی به من نمیرسه،بقیه میان و صاحبش میشوند،بهتره که دمش رو به دم خودت ببندی و بکشیش تو لونه ی خودت....
روباه دمش رو به دم شتر میبنده و شروع به کشیدن شتر میکنه ،شتر میبینه دمش رو محکم بسته،پا میشه و به راه میافته،روباه کشون کشون (اینور اونور میره) میره،یکی بهش میرسه و به اون میگه برادر روباه با این جلال و جبروت کجا به سلامتی؟روباه میگه از دامن این بزرگوار گرفتم ببینم من رو کجا میبره....در کل میگه لقمه بزرگ تر از دهنت برندار
