ببخشیدااا، کُردی بلدی؟؟
اصفهان شهری است که در نخستین نگاه، روح تاریخ و زیبایی را در جان هر مسافری زنده میکند و همین ویژگی، آن را به یکی از ارزشمندترین شهرهای ایران بدل ساخته است. در این شهر، گذشته و حال چنان درهمتنیدهاند که قدمزدن در کوچهها و خیابانهایمان را شبیه خواندن کتابی از هنر و تمدن میکند و حس کنجکاوی انسان را برای کشف لایههای بیشتر از فرهنگ ایرانی برمیانگیزد.
در بدنهٔ این پژوهش، ابتدا باید به آثار تاریخی بینظیر اصفهان اشاره کرد که هرکدام نشانی از شکوه دوران صفوی هستند؛ میدان نقش جهان با عظمت مثالزدنیاش، نمونهای روشن از معماری هماهنگ، هارمونی رنگها و دقت استادانه سازندگان گذشته است. مسجد شیخ لطفالله با گنبد فیروزهای و طرحهای اسلیمیاش، بیننده را در نخستین نگاه مجذوب میکند و او را به تأمل دربارهٔ ظرافت هنر ایرانی وامیدارد. از سوی دیگر، پلهای تاریخی چون سیوسهپل و خواجو نه تنها شاهکارهای معماری بهشمار میآیند، بلکه بخشی از هویت اجتماعی مردم اصفهان نیز هستند، زیرا سالیان سال محل جمعشدن، گفتگو و موسیقیهای خودجوش بودهاند. همچنین صنایعدستی مانند خاتمکاری، میناکاری و قلمکاری نشان میدهد که هنر در این شهر تنها به بناها محدود نمیشود، بلکه در زندگی روزمره مردم جریان دارد و پیوندی ریشهدار با فرهنگ آنان دارد.
در پایان میتوان گفت اصفهان شهری است که در هر گوشهاش نشانی از تاریخ، هنر و زندگی جاری است و با ترکیبی از زیباییهای طبیعی و فرهنگی، نمونهای درخشان از میراث ایرانی بهشمار میآید. حفظ این میراث گرانبها وظیفهای همگانی است و آشنایی بیشتر با آن میتواند ما را در پاسداری بهتر از گذشتهمان و ساختن آیندهای روشنتر یاری دهد.
