١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
لایُضیفُ الضَّیفَ الاّ كُلُّ مُؤمنٍ.
هر مؤمنی باید که مهماندوست و مهماننواز باشد. (مستدرک، ج ١٦، ص ٢٥٧)
٢ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
الضّیفُ دَلیلُ الجَنّةِ وَ مَن لَمْ یُكرِمِ الضَّیفَ فَلیسَ مِنّی.
مهمان، راهنما به سوی بهشت است. هر کس مهمان را حرمت و گرامی ندارد او پیرو من نیست. (لئالیالاخبار، ج ٣، ص ٦٦)
٣ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
اَلله اَلله فیالضَّیف، لایَنصَرِفَنَّ اِلاّ شاكِراً لَكُم.
خدا را ! خدا را ! در نظر بگیرید و حُرمت مهمان را رعایت کنید! مهمان جز اینکه خشنود و سپاسگزار شما باشد نباید از نزد شما خارج شود. (مستدرک، ج ١٦، ص ٢٤١)
٤ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
لاخَیرَ فی مَن لایُضیفُ.
کسی که مهمان دعوت نمیکند (مهمانی نمیکند) خیر و امیدی در وجود او نیست. (المحجّةالبَیضاء، ج ٣، ص ٣٢)
٥ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
كُلُّ بَیتٍ لایَدخُلُ فیهِالضَّیفُ لایَدخُلُه الملآئِكةُ.
هر خانهای که در آن مهمان وارد نشود فرشتگان (هم) در آن خانه وارد نمیشود. (مستدرک، ج ١٦، ص ٢٥٨)
٦ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
اَكرِمْ ضَیْفَكَ وَ اِن كانَ حقیراً وَ قُم عَن مَجلِسِكَ لِأِبیكَ وَ مُعَلِّمِكَ و إنْ كُنتَ امیراً.
مهمانت را گرامی بدار هر چند (به نظرت) حقیر و کوچک باشد و به احترام پدر و استادت از جا برخیز هر چند خود حاکم و فرمانروا باشی. (فهرست غرر، ص ٢١١)
٧ـ امام موسیبنجعفر(ع):
اِنَّ رَسولَ اللهِ كانَ اِذا اَتاهُ الضَّیفُ أكَل مَعَهُ و لَم یَرفَعْ یَدَهُ مِن الخِوانِ حتّی یَرفَعَ الضَّیفُ.
رسول خدا صلیالله علیه و آله و سلم هرگاه مهمان بر ایشان وارد میشد حضرت شخصاً با او هم غذا میشدند و تا زمانی که مهمان هنوز دست از غذا برنداشته حضرت دست از غذا نمیکشیدند. (وسائل، ج ١٦، ص ٥٥٩)
٨ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
مَن اَكرَمَ الضَّیفَ فَكَأَنّما اَكرَمَ سَبعینَ نبیاً!
کسی که مهمان را بزرگداشت و گرامی بدارد گویا هفتاد پیغمبر را گرامی داشته است! (لئالیالأخبار، ج ٣، ص ٦٦)
٩ـ «امام رضا(علیهالسلام)»:
اَلسَّخِیُّ یأكُلُ مِن طعامِ النّاسِ لِیأَكُلُوا مِن طَعامِه.
آدم سخاوتمند از طعام مردم میخورد (دعوت را اجابت میکند) تا مردم نیز از طعام او بخورند (بحار، ج ٧٥، ص ٤٤٦)
١٠ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
تُعرَفُ مَودَّةُ الرَّجُلِ لِأَخیهِ بِأَكلِهِ مِن طعامِه.
میزان علاقة شخص به برادر دینی خود از خوردن طعام او معلوم میگردد. (بحار، ج ٧٥، ص ٤٤٩)
