سلام ترکیب وصفی و اضافی و با مثال واسم توضیح بدید هرکی جواب بده بهش معرکه میدم فالوش هم میکنم

خانه زیبا ← این خانه، زیبا است. در مثال بالا، «این خانه زیبا است» معنی می دهد پس ترکیب وصفی است. دوستِ من ← این دوست، من است. با مکث انداختن بین «این دوست» و «من است» میتوجه می شویم که این جمله معنی نمی دهد پس به آن ترکیب اضافی می گوییم

همشون توی عکس مشخص شده

در ترکیب اضافی به اسم اول مضاف و به اسم دوم مضاف الیه می گویند. *ترکیب وصفی: هر گاه یک اسم با یک صفت همراه شود،ترکیب وصفی به وجود می آید. درترکیب وصفی به اسم اول موصوف و به صفت موصوف الیه می گویند. مانند:گل زیبا، درخت بلند و … *چند نکته درمورد صفت ها: -رنگ ها از نوع صفت بیانی هستند. -گرم ، سرد ، دراز و…… صفت هستند. وقتی که «الف» به آنها اضافه شود به اسم تبدیل می شوند؛ مانند گرما ، سرما و … -توانا ، دانا و… صفت هستند. اگر «یی» به آنها اضافه شود، اسم می شوند؛ مانند: توانایی، دانایی و … بعضی صفت ها هر گاه «ی» به آنها اضافه شود اسم می شوند. *روش تشخیص صفت و موصوف از مضاف و مضاف الیه: -میان موصوف و صفت و مضاف و مضاف الیه، «ویرگول» می گذاریم و کسره را برمی داریم و به آخر آن «است» اضافه می کنیم. اگر ترکیب معنای درست داشت وصفی است و اگر معنی درستی نداشت ترکیب اضافی است. درختِ بلند: درخت، بلند است. (ترکیب وصفی)؛ درختِ خانه: درخت، خانه است. (ترکیب اضافی). -به آخر ترکیب وصفی، «تر» اضافه می کنیم، اگر معنا داشت وصفی است و اگر نداشت اضافی است. کیفِ علی: کیفِ علی تر (ترکیب اضافی). لباسِ کهنه: لباسِ کهنه تر (ترکیب وصفی). -هرگاه (ی) به اسم اول اضافه کنیم، چنان چه ترکیب معنا داشت، وصفی است و اگر معنا نداشت اضافی است. دفترِمریم: دفتری مریم (ترکیب اضافی)؛ مادرِ دلسوز: مادری دلسوز (ترکیب وصفی).