باب های عربی به رساندن پیامی خاص و ساختن فعلی تازه اختصاص دارند. به عنوان مثال، ما میدانیم که برای نشان دادن فعل نشستن در ارتباط کلامی میتوانیم از فعل «جلس» استفاده کنیم. اما زمانی که هدفمان این باشد که فعل «نشاندن» را به مخاطب برسانیم چه کاری باید انجام بدهیم؟ چون فعل نشستن از فعلهای لازم است و مفعول نمیپذیرد. در چنین حالتی بهتر است به سراغ باب «إفعال» برویم، ریشه فعل را وارد وزنهای این باب کنیم و با ساخت فعلی مثل «أجلس» بتوانیم جمله «أجلس الأبُ الطفلَ» (پدر کودک را نشاند) را بسازیم.