بچه ها لطفاً چند مثال برای وقف ابدال بهم میگید

سلام لطفاً تاج بده ابدال، به کسر همزه به معنای عوض‌کردن است، و در اصطلاح علم تجوید، بدل‌کردن تاء تانیث به «هاء» و کلمات منصوب به الف است. تاء تانیث مانند: صلوة ـ زکوة ـ فاکهه ـ مره ـ حمره که در حال وقف به جای تاء (ة) هاء (ه) تلفظ می‌شود مثلا صلوة می‌شود صلوه. [۱] البته در کلمات: توریة و تقیة و امثال آن بعضی با ابدال و برخی بدون ابدال می‌خوانند. و نیز کلماتی که در رسم‌الخط قرآن با تاء مبسوطه (یعنی کشیده) نوشته شده‌اند به همان تاء وقف می‌گردند. مانند: جنات ـ البینات ـ بالآیات ـ ثمرات ـ سنت. مثلا جنات می‌شود جنات. [۲] و کلمات منصوب مثل: رحیما ـ شکورا ـ ماء ـ مسمی ـ بیاتا به هنگام وقف، تنوین به الف بدل می‌گردد رحیما می‌شود رحیما. [۳]. ابدال یکی از اقسام وقف است

کلمه ابدال به معنای تبدیل کردن است.در این نوع از وقف، حرف آخر کلمه به حرفی دیگر تبدیل می شود. موارد وقف ابدال: الف-وقف بر( ة): این حرف را هاء تآنیث گویند.هاء تآنیث با تمامی حرکات خود حتی تنوین نصب(ةً) در وصل تاء و در وقف ،هاء ساکنه خوانده می شود.مثال: (عدَّةَ:عدّه)-(رَحمَةّ:رَحمه)-(اَلجَنّةَ:اَلجَنّه) باید دقت نمود که تاء تآنیث که به صورت کشیده نوشته میشود،با هاء تآنیث تفاوت دارد و در صورت وقف بر چنین کلماتی باید به صورت تاء کشیده خوانده شود مانند: رَحمَتُ:رَحمَت ب-وقف بر تنوین نصب(-ً): تنوین نصب در وقف به الف مدی تبدیل میشود مگر در هاء تآنیث که ذکر آن گذشت.مثال: (حِساباً:حَسابآ)(کِتاباً:کِتابآ)(هُدیً:هُدی)