مقدمه
ادبیات هر قوم و ملت منعکس کننده درک و شعور آن ملت از گذشتگان خود و اعتبار بخشیدن به آن است.
ادبیات اقلیمی (بومی – منطقهای) به ادبیاتی گفته میشود که در آن نویسنده به شرح و توصیف یک منطقه ی خاص جغرافیایی و شخصیت ها، زبان، فرهنگ و باورها و آداب و رسوم رایج آن منطقه میپردازد.
ادبیات اقلیمی (بومی) در معنای خاص ادبیات است و دارای شرایط زیر است:
وحدّت اوضاع جغرافیایی از قبیل کوهها، رودها، درختان، آب و هوا، میزان بارندگی فاصله کم یا زیاد بخشهامشابهت وضع زراعی و معیشتی ادبیات بومی نیشابوروحدّت گویش محلیو اصطلاحها و ترانه های مشترکمشابهت آئین و مراسم جشنها، اعیاد ملی و مذهبی، رقصها، آئین ازدواج و خاکسپاری، تولد و نامگذاری فرزند، طرز کوچ و مراسم همراه با آنمشابهت مناسبات اقتصادی، کاشت و برداشتخصائص جغرافیای انسانی : مثل تفاوت در آداب مناطق کویر نشین و مناطق سرد سیر
ادبیات بومی در سیر تحول خود از همه ی این عوامل بهره میبرد.
جغرافیا
شهری در استان خراسان رضوی، مرکز شهرستان نیشابور و دومین شهر بزرگ استانهای خراسان پس از مشهد است. در دامنههای بلندیهای بینالود در شمالشرق ایر