تعادل در زندگی: خداوند به ما یادآوری میکند که خوردن و نوشیدن، نعمتی از جانب اوست، اما باید با اعتدال و درستکاری استفاده شود.
نهی از اسراف: اسراف یعنی زیادهروی و هدر دادن منابع که هم به خود ما و هم به دیگران آسیب میرساند.
ارزش اخلاقی: خداوند اسرافکنندگان را دوست ندارد؛ پس رعایت اعتدال یک فضیلت اخلاقی است.
چگونه میتوانیم این آیه را در زندگی فردی و اجتماعی عملی کنیم؟
در زندگی فردی:
هنگام خوردن و آشامیدن، به اندازه و نیاز بدن بسنده کنیم.
از هدر دادن غذا و منابع شخصی جلوگیری کنیم.
سعی کنیم با مصرف درست، سلامت خود را حفظ کنیم.
در زندگی اجتماعی:
در خانواده و جامعه، آموزش درست مصرف غذا و منابع را ترویج دهیم.
از مواد غذایی و منابع عمومی کشور به نحو احسن استفاده کنیم.
به دیگران کمک کنیم تا اسراف نکنند، مثل شرکت در کمپینهای ضد اسراف یا خیرات کردن غذای اضافی.
📌 نتیجه:
رعایت اعتدال و پرهیز از اسراف نه تنها خشنودی خداوند را در پی دارد، بلکه باعث سلامتی، صرفهجویی و رفاه اجتماعی میشود و یک نقش آفرینی مثبت در جامعه ایجاد میکند.
