در این بیت حضرت مولانا عقل را به انسان تشبیه نموده و بعد دیده را که بارزترین اجزای بدن انسان است به آن اضافه کرده و یک استعاره ی مکنیه به وجود آورده است. به عبارتی دیگر، شاعر با تشبیه عقل به انسان، به آن جسم و جان و ویژگی انسانی بخشیده است. به این نوع استعاره مکنیه ای که مشبه به آن انسان باشد، تشخیص یا شخصیت بخشی می گویند.
بفرما تاج بدی:)
