نتیجه واگذاری امتیازات اقتصادی به روسیه و انگلستان در تاریخ معاصر ایران، به ویژه در اوایل قرن بیستم، تأثیرات عمیق و چندجانبهای بر اقتصاد و سیاست کشور داشت. این امتیازات که به صورت قراردادهایی بین دولتهای ایران و این کشورها منعقد شد، به نفع کشورهای خارجی و به ضرر منافع ملی ایران بود.
۱. **استعمار اقتصادی**: واگذاری امتیازات به این کشورها باعث افزایش نفوذ اقتصادی و سیاسی آنها در ایران شد. این کشورها با تسلط بر منابع طبیعی و اقتصادی ایران، قادر به بهرهبرداری از ثروتهای کشور شدند.
۲. **عدم استقلال اقتصادی**: امتیازات اقتصادی، استقلال اقتصادی ایران را تحت تأثیر قرار داد. بسیاری از منابع و صنایع بزرگ به کنترل بیگانگان درآمد و این مسئله باعث وابستگی اقتصادی کشور به قدرتهای خارجی شد.
۳. **نارضایتی عمومی**: این قراردادها باعث نارضایتی عمومی در بین مردم ایران شد، زیرا آنها احساس میکردند که منافع ملی کشور مورد غفلت قرار گرفته و حقوقشان به دلیل امتیازدهی به بیگانگان نادیده گرفته شده است. این نارضایتیها بعدها به جنبشهای اجتماعی و سیاسی، نظیر انقلاب مشروطه، منجر شد.
۴. **تضعیف دولت مرکزی**: واگذاری امتیازات به بیگانگان، اعتبار و قدرت دولت مرکزی را تضعیف کرد، زیرا مردم به این باور رسیدند که دولت توانایی ادارهٔ کشور را ندارد و باید از خارجیها کمک بخواهد.
به طور کلی، نتیجه واگذاری امتیازات اقتصادی به روسیه و انگلستان نه تنها به ضرر منافع ایران بود، بلکه به نارضایتیهای اجتماعی و تلاش برای کسب استقلال و آزادی منجر شد. این موضوع به عنوان یکی از عوامل کلیدی در تاریخ سیاسی و اقتصادی ایران مورد بررسی قرار میگیرد.