فقر نسبی و فقر مطلق دو مفهوم مهم در علم اقتصاد هستند که به تفاوتهای سطح درآمد و کیفیت زندگی افراد در جامعه اشاره دارند.
1. **فقر مطلق:** فقر مطلق به حالتی اطلاق میشود که افراد بهعنوان نیازهای اولیه خود یعنی غذا، پوشاک، مسکن و بهداشت دسترسی نداشته باشند. این حالت به یک حد مشخص درآمدی اشاره دارد که زیر آن، افراد نمیتوانند نیازهای اساسی خود را تأمین کنند. به عنوان مثال، در کشوری اگر فردی درآمد کمتر از خط فقر مطلق (مثلاً ۱ دلار در روز) داشته باشد و نتواند حداقل غذا و آب سالم برای زنده ماندن تأمین کند، در فقر مطلق قرار دارد.
2. **فقر نسبی:** فقر نسبی در مقابل فقر مطلق است و به مقایسه درآمد افراد در یک جامعه به دیگران اشاره دارد. به عبارت دیگر، فردی در فقر نسبی است اگر درآمد او نسبت به متوسط درآمد جامعه کمترباشد. برای مثال، اگر میانگین درآمد خانوادهها در یک جامعه ۱۰۰۰ دلار باشد و خانوادهای تنها ۵۰۰ دلار درآمد داشته باشد، این خانواده به عنوان یک خانوادهای که در فقر نسبی قرار دارد، تلقی میشود، حتی اگر توانایی تأمین نیازهای اساسی خود را داشته باشد.
در نتیجه، فقر مطلق به عدم توانایی تأمین نیازهای پایه و اساسی اشاره دارد، در حالی که فقر نسبی به مقایسه وضعیت اقتصادی فرد با دیگران در جامعه تعلق دارد.