امام جواد (علیهالسلام) در دوران کودکی خود ارتباط خاصی با مأمون، خلیفه عباسی، داشت. وقتی امام جواد به سنین نوجوانی رسید، مأمون به دلیل قدرت سیاسی و نفوذ خانواده امام، تصمیم به نزدیک شدن به او گرفت. امام جواد در این زمان به عنوان یک شخصیت علمی و مذهبی شناخته میشد و مردم به او احترام زیادی داشتند.
رفتار امام جواد با مأمون نشاندهندهی هوش و دقت نظر او بود. او به خوبی میدانست که مأمون به دنبال استفاده از او به عنوان یک ابزار سیاسی است. در عین حال، امام جواد با حکمت و دانش خود، سعی میکرد تا اصول دینی و اسلامی را حفظ کند و از نفوذ سیاسی مأمون به نفع اهداف خود بهرهبرداری کند.
به عنوان یک نمونه، در جلسهای که مأمون از امام جواد خواسته بود تا در جمع علما و دانشمندان شرکت کند، امام به گونهای سخنرانی کرد که نشاندهندهی مقام علمی او بود و در عین حال به مأمون یادآوری کرد که علم و دانایی باید تحت کنترل خداوند باشد و نه قدرتهای سیاسی.
این رفتار نشان میدهد که امام جواد از همان دوران کودکی، شناخت عمیقی نسبت به وظایف خود به عنوان یک امام و مسؤولیتهای اجتماعی و دینی داشت. او همچنین با تعامل هوشمندانه خود با مأمون، به نوعی از مخالفت سیاسی و اجتماعی خود بهرهبرداری کرد بدون اینکه به طور مستقیم با او درگیر شود.
به طور کلی، رفتار امام جواد در کودکی با مأمون نشاندهندهی ترکیبی از احترام، هوش، و صداقت در بیان اصول اسلامی بود.
